Depresyonun 11 Belirtisi
Gerçekten depresyonda mısınız, yoksa sadece hüzünlü müsünüz? Farkı söylemek her zaman kolay olmuyor. Hele ki bir de keyifsiz olmanız için iyi bir sebep varsa. İşten çıkarılmak, kronik bir hastalık, sevgiliden ayrılmak gibi sebepler davranışlarınızın değişmesine zemin hazırlayabilir ve bu davranışlar her zaman depresyon işareti olmayabilir. Wisconsin-Madison Üniversitesi Psikiyatristi Ken Robbins "Üzüntü bir duygudur ama depresyon bir hastalık" diyor.
Depresyon Kısaca
Yaşam editörleri tarafından hazırlanan hastalık kartlari ilgili hastalığa ait en çok merak edilen sorulara kısaca yanıt verir.
- Dikkat
- Normal
Endişelenmeli miyim?
Depresyonun belirtileriyle baş etmek zordur ve bütün işlerinizi etkiler. Bu yüzden tıbbi yardım almanızda fayda olacaktır.
Kaç Günde Geçer?
Depresyon neredeyse her zaman sizinledir ve en az 2 hafta sürer.
Hangi Doktora/Bölüme Gidilir?
Depresyon durumunda Psikiyatri (Ruh Sağlığı ve Hastalıkları) bölümüne gidilir.
Depresyon hüzünlü olmaya göre iki açıdan farklıdır:
-ciddiliği: depresyonun belirtileriyle baş etmek zordur ve bütün işlerinizi etkiler.
-süresi: belirtiler neredeyse her zaman sizinledir ve en az 2 hafta sürer.
Aşağıdaki depresyon belirtileri bir insanın normal, geçici duygularla değil, bir hastalık olan depresyonla baş etmeye çalıştığını gösterir. Depresyon belirtileri kişiden kişiye değişebilir. Depresyonda olan bir kişi aynı anda 11 belirtiye de sahip olmaz ve bunların yoğunluğu farklıdır. Depresyon orta veya ciddi düzeyde olabilir. Eğer aşağıdakilerden birkaçı sizde varsa ve iki haftayı aşkın bir süredir devam ediyorsa bir psikiyatriste başvurmanızda yarar var.
1 Sürekli üzgün, kaygılı ya da “boş” hisler
Bu belirti ruh halinizin şu an için iyi olmadığı anlamına gelebilirdi. Ama bu hislerin uzun sürmesi depresyonun işareti. Eğer depresyon olmasaydı, bu duygular bir süre sonra kaybolacaktı.
İşaretleri: Boş bakan gözler, hayata ilginin kaybolması, mutluluk ve diğer duyguları hissetmede ya da göstermede yetersizlik, hissizlik
Depresyonda olan insanlar bu belirtinin tam olarak farkında olmazlar. Kendinize şunu sorun: “En son ne zaman mutlu hissetmiştiniz?”
2 Umutsuz, Değersiz ya da Çaresiz Hissetmek
Depresyondaki bir insan her şeyin kötü gittiğini düşünür ve problemler ortaya çıktığında suçu kendine yükler. Şiddetli bir depresyonun en yaygın belirtisi budur. Orta düzey depresyonda bu belirti daha nadir görülür.
İşaretleri: Olayların pozitif taraflarını görememe, olaylarda ve seçimlerde kontrole sahip olmadığını hissetme, geçmişteki hataları hatırlayıp kendini suçlama
Şunlara benzer cümleler kuruyor musunuz?: “Umut yok”, “Bu konuda bir şey yapamam”, “Seçme şansım yok”, “Hiç kimse umursamıyor”, “Kısılıp, kaldım”, “Keşke şöyle yapsaydım/Şöyle yapabilirdim”
3 Sık Ağlama Nöbetleri
Bu kişilerde ağlamanın direkt veya açık bir tetikleyicisi olmaz, hıçkırıklar genelde bir anda ortaya çıkar.
İşaretleri: Sebepsiz yere ağlama
Depresyondaki her insan ağlamaz, hatta bazıları hiç ağlamaz. Kadınlarda bu belirti çok daha yaygındır. San Francisco Üniversitesi’nde yapılan bir araştırmaya göre ağlamak depresyonun şiddetine bağlı değil ve çok ağlayan insanlarda günlerini daha az depresif geçirirler. Ama yine de her gün ağlamak normal bir şey değil.
4 Gerginlik ve Hareketlilik
Depresyondaki bazı insanlar aşırı uçta davranışlar sergilerken, bazıları da tam tersine çok durgun olurlar. (bkz. 5. Belirti)
İşaretleri: Bir türlü rahatlayamama, çabuk öfkelenme, huzursuzluk, yerinde duramama
Depresyondaki insan için, her şey büyür. Küçük değişiklikler ya da rahatsızlıklar çakıl taşları gibi değil, kocaman sınırlar gibi görünür. Bunların normal yaşamını ciddi şekilde etkileyeceğini düşünür.
5 Bitkinlik ve Azalan Enerji
Gergin ve hareketli olmayan (bkz. 4. Belirti) depresyondaki bir insan kendini sürekli yorgun, bitkin ve enerjisiz hisseder.
İşaretleri: Verimsiz hissetme, egzersiz gibi aktiviteleri bırakma, işleri erteleme
Bitkinlik zihin-vücut problemidir. Negatif ruh hali ve motivasyonu kaybetme sorunun bir tarafıyken, diğer tarafı da psikolojik olarak enerjinin azalmasıdır. Bunlar birbirlerini etkileyerek durumu daha da kötü hale getirebilir.
6 Bir Zamanlar Hoşa Giden Aktivitelere İlgini Kaybolması
Depresyonda olan insanların ilk söylediği belirtilerden biridir.
İşaretleri: eskiden tat alınan bir aktiviteyi (bir hobi, yemek pişirme, spor maçları izleme) yapmakta gönülsüzlük, dışarı çıkmama, arkadaşları veya aileyi görmek istememe
Depresyondaki bazı insanlar sekse olan ilgilerini kaybederler. Bazıları da seksi alkol ve sigara gibi bağımlılık haline getirebilir.
7 Konsantre Olmada, Detayları Hatırlamada, Karar Vermede Zorluk Çekmek
Depresyonda olan insanlarda mental keskinlik kaybolur. Dikkat dağınıklığı ve hafıza problemleri baş gösterir.
İşaretleri: Randevuları ya da yapılacak işleri unutma, objeleri yanlış yere koyma, isimleri unutma, karar vermeyi erteleme
Depresyona bağlı bilişsel problemler bunama gibi görülebilir. Ama depresyonun geçmesiyle bunlar çözüme kavuşacaktır.
8 Çok Uyumak ya da Yeterince Uyuyamamak
Düzensiz uyku ve depresyon yakından ilgilidir. Depresyon bazı kişilerde insomnia’ya, bazılarında ise tam tersine sürekli uyuma isteğine yol açar.
İşaretleri: Uyku düzeninin kaybolması, çok geç kalkmak ya da alışılmadık derecede erken kalkmak, zamanında uyanamamak, uykuyu alamamak, dinlenmemiş hissetmek
Depresyon uyku problemlerinin başlıca nedenidir. Çünkü biyolojik uyku ritmine direkt olarak etki eder.
9 İştahsızlık Ya da Çok Yemek
Belirti yine kişiden kişiye zıt şekilde kendini gösterir. Kişi ya yemeğe olan ilgisini kaybeder ya da duygusal olarak yemeğe koşullanır.
İşaretleri: Uzun süre bir şey yemeyip, aç hissetmeme, sürekli bir şeyler atıştırma, yemekten tat alamama, kilo alımı, kilo kaybı
Depresyon yeme bozukluklarının yaygın bir sebebidir. Depresyon yeme bozukluğuna ya da yeme bozukluğu depresyona yol açabilir.
10 Ölme İsteği ya da İntihar Düşüncesi
Depresyon intiharla ilgisi olan durumlardan biridir. İntihar acıyı dindirmek için mantıklı bir yol gibi görünür.
İşaretleri: Ölümden korkmama, intiharın her şeyin çözümü olacağı hissi
İntihar düşüncesi depresyondaki insanlarda ortaya çıkabilir. Kişinin farkına varması gereken şey, depresyonu çözdüğünde bu düşüncenin kaybolacağı. Hayattan tat almaya başladığında yaşama isteği ve sevinci tekrar ortaya çıkacaktır.
11 Ağrılar, Kramplar ve Sindirim Problemleri
Depresyon strese yol açar. Kronik stresin fiziksel etkileriyle uyku ve yeme bozuklukları birleşince birçok sağlık problemi ortaya çıkabilir.
İşaretleri: Tedavi ve ilaçla geçmeyen ağrılar ya da mide problemleri
Bu fiziksel belirtiler depresyonla ilgisiz olabilir. Bu yüzden diğer birkaç belirtiyle birleşince depresyon teşhisi konulabilir.
Sonsöz
Eğer yukarıdaki depresyon belirtilerinden birkaçına sahipseniz, bir psikoloğu ya da psikiyatristi görmenizde yarar var. Depresyon tedavilerinin çok büyük bir kısmı başarılı oluyor. Tedaviyle beraber kafanızdaki problemleri çözmeye başlayacaksınız ve daha mutlu olacaksınız. Böylece depresyon belirtileri de birer birer kaybolacak. Ayrıca sağlıklı beslenme ve egzersizin depresyonu hafifletmede büyük etkisi var. Bunlara dikkat ederseniz sorunları çözmek için ihtiyacınız olan enerjiye kavuşursunuz. Unutmayın depresyon bir hastalıktır ve tedavi edilebilir. Depresyondan kurtulmak için harekete geçtiğiniz anda daha güzel bir hayata ilk adımı atmış olacaksınız.
Mutlu olmak bile istemiyorum ki acı çekmek hoşuma gitmeye başladı
Zulm sanki attigim her adim…h3m bana hem cevreme hemde ruhuma……keske azeaiki cagirdigimizda gelse
Yavrum çoğunuz ergensiniz ve bu durum normal ama psikolojik destek almakta fayda var ilaç kullanımı önermem
Ben bayadir depresyondayim ama annemgillere falan soylesem bile doktora goturmezler bir kaci cunku bende o seylerden var ama izin yok ikna edemiyorum
Bende de tam tersi. Ailem gidelim diyor. Ben gitmek istemiyorum. Şizoidlik de var bende.
Sizoid olduğunu nerden anladın
bence bir yerde buluşalım hep birlikte el ele verirsek başaracgımıza ınanıyorum arkadaşlar inanmak başarmanın yarısı demek cözüm bulalım gidelecek yerler varsa gidelim tedavi olacaksak olalım umutsuz olmuyalım lütfen sabır dua bana ulaşmak isteyenler cvp yazsın
Bende hePSİ var en çokta aniden gelen ağlama hisleri ölmek istemek yasamjn boş olmasi bende hepsi var hemde daha 15 yaşındayım napicam bilmiyorum
Ben de 15 yaşındayım. Beni hayatta tutan tek şey her gün yüklenen komik videolar… O video bittiğinde gene eski halime dönüyorum. Çok kötü bu depresyon. Psikoloğa gitmekte yarar var.
Yazıktır size kardesim vallahi açalım dinleyelim Allah c.c.ayetlerini görün nasil şifa oluyo…bakara süresini indirin telinize her bunalımda b euzu besmele çekin ve açıp dinleyin …müzik ruhun gidasidir diye diye kararttilar kalplerimizi oysa ruhun gıdası kuran di unutturdular bize…ıslamın şartlarını tam anlamıyla yerine getirebilsek kalirim hic dert tasa. ..sahabe onca zulme nasil dayanabilirdi olmasaydı Rabbe iteati. ..,sadakati… Rabbim hepimizi doğru yola iletsin bizleri razi olacağı hal üzre yasatsin oyle öldürüp oyle diriltsin insallah
ben 13 yaşındayım… 1 yıldır acı çekme isteğim yüzünden kollarımı kesiyorum durduk yere ağlamak istiyorum ama göz yaşı dökemiyorum uykumu aldığım halde derste sürekli uyuyorum hayat çok sıkıcı geliyor depresyona giriyorum 1 hafta çıkıyorum sonra tekrar giriyorum bıktım bende yaşıtlarım gibi mutlu hissedebilmek istiyorum yaşamaktanda insanlardanda kendimdende bıktım
kalbim ağrıyor doktora gittik ve hiç bir şey çıkmadı sürekli bir şeyler yemek istiyorum ama lezzet alamıyorum hoş yedikten sonrada kusturuyorum kendimi kendimi mutlu olmaya zorluyorum ama olamıyorum baksan bir sorunda göremiyorum nedensizce depresyona giriyorum hani kimseninde umrunda olmuyor niye böyle olduğum kimse görmüyor ulan ÖLÜYORUM BURDA KİMSE FARK ETMİYOR
1.evet duygularımı kaybettim ama emin olun iyi bir seçimdi duygular insana en çok acı veren şey
2.umutsuzluk mu hissi mi ? dürüst olmamız gerekirse herkesin tek bir umudu var o da bu ayı da atlatayım
3.o harbi var ama cidden ben bile neden bilmiyorum ara sıra tak diye geliyor
4.hareketli değilim ama gerginim ve günlük sinir krizleri var ne yazıkki
5.evet 4dense buna daha yakınım psikyatrist önerisi ile liseyi bıraktım yaklaşık 1 yıldır evden çıkmıyorum.
6.harbi ben pc manyağı idim her oyundan manyak zevk alır her tür oyunu(moba hariç) oynardım şimdi ise … hiçbirini yapasım gelmiyor belki birgün oynarım diye habire bi oyun yüklüyor diğerini siliyorum ama o gün hiç gelmiyor … başka aktivite bul demeyin çok şey denedim hepsi ayrı b..tan
7.harbi bak oda var hiçbirşeyi hatırlayamıyorum beyin gitti … daha çok düşünmek zor gibi geliyor aslında hani normalde biri oturur düşünür kolaydır ama ben … ne biliyim düşünmek yoruyor başımı ağrıtıyor
8.uykuda kesin birşey var dönüp duruyor 2-3 saat ileri gidiyor hergün yani
1.gün 6da uyandıysam 2.gün 9 3.gün 12 gibi gidiyor ki hiç durmuyor bi gün akşam 8de kalkıp sabahlıyorum bi hafta sonra sabah 6 da uyanmaya başlamış oluyorum.
9.10 günden fazla yemek yemediğim oldu bi kere ama yinede şişmanım … hmm
10. intihar girişimimim bile var
11.70-80 yaşında gibiyim yatıyım diye yatağa yatarken sırtım bildiğin çıkıyor geri düzeliyor bi
Aynen senin gibiyim ve 18 yaşındayım surekli olarak ağlıyorum kendimi durduramiyirum ani sinir krizi geciyirum ailem tarafından istenmiyorum sevdiğim kimse beni sevmiyor yaşamaktan yoruldum benim şuan ki durumuma tek aciklamam YORULDUM ama bi cumleyi çok detaylı düşünün baktigin her yer canımı yakıyor konustugum her ses batıyor makyaj yaomaktam elbise denemekten zevk alan ben evde bile bazen makyaj yapan ben şimdi çok önemli bir yere gideceksem bile pijamayla gidicem nerdeyse bazen hiç uyanamiyor bazen de uyumak için saatlerce yatakta dönüyorum surekli kabuslar görüyorum ağlayarak uyaniyorum hayatım bitsin de gidelim artık yeter bu kadar kafasindayim Allah aşkına biri bana yardim etsin lutfen
Merhaba galiba bende öyleyim ağlamak isteyi geliyo bazen 19 yasindayim samimi söylemek gerekirse secret adli kitabi okudukda ve yapmaya çalişdikta daha iyi oluyorum
Psikoloğa gidemeyecek kadar fakirim.
devlet hastanesine gidebilirsiniz özel psikolog şart değil
Bana kim inanır ki evin en küçüğü benim babam kanser hastası ailem karman çorman kafam desem bi dünya bana arada geliyolar bazen alıştım diyorum çok mutluyum bazen bakiyorum bu yorumda kendimi anlatacak kadar mutsuzum yalan yok hiç intihar geçmedi aklımdan ama ne biliyim değersiz ve çaresis hissediyorum ve daha yaşım 16 bir çok hayalim var ama gerçekleştirmeye cesaretim yok ailem tarafından istenmeyen bir insan olarak bile gördüm kendimi ama bazen en değer verdikleri benmişim gibiyim ne biliyim anlatamıyorum sadece çok yorgunum biri akıl versin ne yapayim ben bu hayatta mutlu olmak için ?
Dini görüşünün hakkında bi fikrim yok ama inan bana yaşadiklarinin aynisi yaşadım. Kendini boşlukta hisstme. Sakın!! Zor gelmesin diye diyorum, ilk başta inşirah suresi anlamini tefsiri oku icin açilir üstündeki yük kalkar sonra aç bi kurani kerim meali oku dene denemekten ne çıkar kisacasi sana dicegim “ailende degerli ol yada olma bu dünyada daimi mutluluk diye bisey yok imtihan için geldik ancak Allahtan umut kesilmez” Ayni yaştayiz ama cidden yaşın bi anlami yok dönüp arkama bakiyorum 16 seneye nasi sığdırdim bunca şeyi diyorum. Mesela namaz kılmak gerçekten insani rahatlatıyo sevgiliyle buluşmak gibi seni yaradana ayiriyosun zamanin ufacigini ellerini acip dua et dua etmek insani ayakta tutar babamin bi sözü var “yav senin Allahtan hic mi istedigin bisey yok der” İnsan dogasinda baglanmak istegi var gecici seylere baglanmaya calisma kardesim aile gecici sevgili eş dost… sen ALLAHA bağlan sonra sabr et ibadet etmeye calis maneviyatini kaybetme icindeki sıkıntılar geçecektir. Hayallerini olmasi cok iyi insani hedefleri ayakta tutar. Kısaca dedim ama neyse kardeşım hayirli geceler. Unutma hep böyle olucak diye bisey yok gün doğmadan neler doğar
Ailelerin cahilliği belirtilerin hepsi degil fazlası var benim ailemde götürmüyo doktora intihar edecem yakında
Merhaba;
nedendir bilmiyorum ama bu gün ağlamak istiyorum ve arkadaşların yorumlarını okudum gerçekten ALLAH’im sizlere sabır ve huzur versin keşke sizleri yüz yüze tanıma şansım olsaydı. her insanın bir dönüm noktası vardır kesinlikle kimisi başına gelen çok kötü bir olaydan kimisi iyi bir olaydan kimisi de meraktan kendi dönümünü yakalar. Bir zamanlar caddelerde ne bakıyosun lan! diye kavga ettiğim zamanları biliyorum. gerçekten çok pislik bir insanmışım ALLAH affetsin. ve derken bir kitapçının önünden geçiyorum camda bir kitap orta sayfası açılmış ve bir şeyler yazıyor, yaklaştım cama okumaya başladım sadece o açık olan 2 sayfayı okudum ve sonunda şöyle bir yazı vardı ” Kısacık dünya hayatı için sonsuzluğu değişenlere yazıklar olsun” sanki tepemden aşağı bir buzlu su döküldü ve kendime geldim eve gittim eşyalarımı topladım ve yaşadığım şehri o gün terk ettim. Aileme iş buldum gitmem gerekiyor dedim oysa terminale gidene kadar nereye gideceğimi bile bilmiyordum ilk kalkan otobüs BURSA dediler hemen aldım bileti ve gittim. Akraba yok iş yok arkadaş yok çok zorluk çektim sakın siz yapmayın çünkü ben bunları yaptığımda 25 yaşındaydım, bazı şeylere göğüs gerebildim ama siz böyle yapmayın bu işin kısa yolu var, O gün o camda okuduğum kitabın adı “İmam gazalinin Kalplerin keşfi” kitabıydı. Keşke önce Kuranı Kerimi okusaydım da sonra bu kitabı okusaydım. Neyse ki bu kitabı okudum ve bir çok şeyin aslında hiç bir şeyin sebepsiz olmadığını anladım mutlaka ama mutlaka bir sebep var. Sizlere tavsiyem hiç bir şey yapmayın o sıkıcı bunaltıcı hayatınıza devam ederken ilk olarak kuranı kerimin türkçe mealini okuyun ve arkasından “İmam gazalinin Kalplerin Keşfi” kitabını okuyun. herkesin görüşüne saygım var bu yazdıklarımı beğenmeyebilir hatta örümcek kafalı da diyebilirsiniz. ama denemek size bir şey kaybettirmez.
Konuşmak veya tartışmak isterseniz srcnkrdrk @ gmail . com mail adresim. ve şunu da demek istiyorum sizleri sevmeyenler kabız olsunlar 🙂 saygı ve sevgilerimle…
Sonsöz olarak şu şarkı bizlere gelsin:
Dipteyim, Sondayım, Depresyondayım……
Benim hepsi var ve hep anneme beni psikoloğa götürün dediklernde kızıyolar
Cidden ilk yorumdaki kişi gibiyim.. Acı çekmek hoşuma gitmeye başladı. Psikolojik yada fiziksel farketmiyor. Mutlu olmam gerektiğini düşündüğüm halde mutlu olmak istemiyorum. En yakınımdakilere bile belli etmiyorum bunu. Bu da onlar benimle uğraşmak zorunda kalmasın diye..
Ben ayniyim etrafimdakilere hasta olursam dahil soylemiyorum benimle ugrasmasinlar diye
şu hayatta hiç mutlu olamadım neye tutunsam kayıp gitti ellerimden babamı kaybettim abim hep beni dövüyor sürekli dayak yiyorum annem hasta bizi öyle görünce daha çok üzülüyor beni koruyamadığı için kendini harap ediyor abim bazen onada vuruyor ama annem yinede onu seviyor abimi ara sıra bende seviyorum ama beni daha geçen gün 1 tl için dövdü parasını koltuğun arkasına düşürdüm bana al onu falan dedi bende o arada televizyon izliyodum alırım abi nolcak 1 tl falan dedim sonra zorla bana aldırdı ama parayı bulamadım kafamı duvara çarptı canım yandı ama annem bana sorduğunda acımadı anne hiç sen üzülme dedim hastasın dedim annemi o kadar çok seviyorum ki allahım onu benden alma nolur hep salak saçma şeylere ağlıyorum ama mutlu değilim yaşımda 17 çok büyük bi insan değilim kaldıramayacağım şeyler yaşıyorum benimde gururum var dimi ama b yok işte babamı çok özlüyorum yanımda olsa başımı okşsamasına çok ihtiyacım var babalarınızın kıymetini bilin onları üzmeyin şimdi babam benimde yanımda olsa belki hiç böyle şeyler yaşamazdım
Anlatmayın be dertlerinizi ben de çok artık kaldıramıyorum ..Allah sanada sabır versin
Siz daha çok kucuksunuz daha hayatın farkında değilsiniz ben 27 yaşındayım ve sizin yqsinizdayken hayat çok kolaydır ama şimdi ben ne anlatırSam anlatayım sizin aciniz size göre çok büyük birini sevdim ve aileme karşı çıkarak evlendim beni sefalet içinde bıraktı bide bebeğim oldu aileme yansitamiyorum çünkü babam bana resti çekti ben evleniken. Eşimin akrabaları abileri abilerinin hanımları kendilerini bir halt sanıyor en küçük gelin olduğum için surekli bi bilmıslık içerisindeler ve ben bişey söyleyince haksız oluyorum eşim beni eve kapatmış durumda hicbiryere çıkmama izin yok beni kafese kapatmış gibi ve son günlerde de öyle mutsuzum ki kızım olmasa heralde oldururdum kendimi eşimden soğudum bi zamanlar sevdiğim adam bu mu diyorum onun için o kadar fedakarlık yaptım ki kendimden çok ödün verdim keşke yapmaz olaydım degmiyormus yazık bana çok yazık. …
Allah sabır versin bacım
Ben gerçekten hayattan zevk almıyorum
Sevdiğim adam gözümün önünde öpüştü kaldıramıyorum gerçekten her gün sjratını görmeyi ona baktıkça o anı tekrar yaşamayı kaldıramıyorum
yaşadığım şehirden nefret eder oldum taşınmayı düşünüyorum
Sebepsiz yere ağlamalarım başladı şimdide
Sürekli agrasifim
Beni eleştiren insanlardan nefret ediyorum
Dertlerim basit dertler size göre belki ama ben kaldıramıyorum
en yakın arkadaşım arkamdan iş çeviriyor
Kendimi bile sevemiyorum artık
Bazen ölmek istiyorum ama o içimdeki Allah korkusuna elim kolum kalkmıyor
Normal şeyler bunlar bakınca ama gerçekten bana ağır geliyor ben yoruldum bıktım sevilmemekten ben bu kadar kötü bi insan mıyım
Aynı durumdayim sanirim
26 yaşındayım kronik hastalıklarım var onlar yüzünden düşüne düşüne kafayı yedim.aglama hissi aniden geliyor yada birileriyle kavga etme hissi.intihar dersenizde sırf intihar düşüncesi yüzünden evin balkonuna bile yaklasamiyorum.Ama yinede dua etmekten vazgeçmeyin kardeşlerim.Allah büyüktür bizim gibilerede bi yol açar elbet.
Bende bu belirtilerden sadece iki tanesi yok. Hatta bazen iletişim kuramıyorum. Söyleyeceklerimi unutuyorum..
İÇİMDE TARİF EDİLMEZ BİR İÇ SIKINTISI SANKİ BAŞKA BİR BOYUTA GEÇTİM SANKİ VÜCUDUMDA KANSER HÜCRELERİ DOLAŞIYOR İLAÇLI TOMOGAFİ ÇEKTİRDİM.KARDİYOLOJİYE GİTTİM ,AKCİĞER FİLMİ ÇEKTİRDİM HALA BENDE ESRARENGİZ BİR HASTALIK OLDUĞUNU DÜŞÜNÜYORUM .SEBEPSİZ YERE EŞİME SARILIP AĞLIYORUM BU NASIL BİR ACIDIR ALLAH KİMSEYE GÖSTERMESİN…
Tüm belirtiler fazlasıyla mevcut.. 20 yaşındayım ve hayatta bıkmış vaziyetteyim. Mutsuz huzursuz bir aile ortamı işşizlik sevgiliyle olan belirsizlik.. Her şey boş geliyor. Hiç bir şey yapmak gelmiyo içimden. Sürekli ağlama isteği. Hayattan bıkmışlar öfke… düşünüyorum gelecekten ne bekliyosun diye cevap yok umutsuzluk.. kocaman dalgın bi bakışş..
Içimdekileri ne yazabilirim nede birine anlatabilirim o kadr yorgunum ki yazamıyorm bile oylece bos bos bakıyorum etrafa
Aynen bende öyleyim anlatacak çok şeyim var ama cümle bile kurup konuşmak zor geliyor düşünmek başımı ağrıtıyor boş boş etrafta olanları izliyorum sadece
Arkadaşlar bütün hepsi bende var her yerim ağrıyor sebepsiz yere ağlıyorum gereksiz olduğumu düşünüyorum ölmek istiyorum çok kötüyüm 🙁
Hepsi var fazlasıyla
Kendimi nasıl ifade etsem diye düşünüyorum ama bir yolu yok gibi. Kimsenin anlamadığını biliyorum. Buradakiler hariç. Kendimi ağlarken buluyorum ama neden diye sorsanız sebebi de yok. Ben de bilmiyorum ki. Şu 4 yıldır mutluluk kapımı unutmuş gibi. Henüz yaşım gerçekten küçük ama daha 10 yaşındayken başıma gelen iğrenç olay yüzünden kendimi suçlu hissetmek zorunda gibiyim sanki. Hislerimin tanımı yok ama hissizim bence. Hissizlik hissiyle kavruluyorum. Yazın namaza yöneldim. İyi olur gibi oldum ama daha sonra bu terapiye bile hevesim kalmadı. Gece yasin suresini indirmiştim. Onu dinleyerek uyumaya çalıştım. Yine gözüme gram uyku girmedi. Canımı yakmayı denedim. Daha sonra içimin acısından dolayı fiziksel acılara tahammülüm kalmadığı kanısına vardım. İntihar uzun zamandır aklımda zaten. Planlamalar kendiliğinden oluşuyo sanki. Kendi cenazemi hayal ediyorum. Ama sanki tabutta değil de o cenazede olmaması gereken 3.kişiymişim gibi cami duvarını kendime siper kullanarak. Daha sonra bileklerimi kesme sahnesi oynuyo gözümde. Durup dururken ağlamalar geliyo ve ben artık içimde boş yer kalmadığını biliyorum. İntihardan korkuyorum biraz ama cinayet işlemenin nasıl bi his olduğunu son bir yıldır merak ediyorum ve kendimi son anda birini öldürmekten kurtardım. O kişi yakında kendim olabilirim. Sevildiğimi hissetmiyorum. Unutulmuş dışarda kalmaya mecbur bırakılmış biriyim bence. En son ne zaman mutlu oldum sorusunu kendime sorunca gözümde canlanan tek sahne ağladığım sahneler. Galiba en son ne zaöan mutlu olduğumu ben de bilmiyorum. Sizinle yüz yüze tanışmak isterdim. Sonuçta hepimiz aynı kafesteki kuşlarız. Görüşmek üzere 🙂
ben çok sıkıldım tamammı yaşamaktan insanlardan arkadaşlarımdan komşulardan sadece ailem için varım bu hayatta onlar için yaşıyorum ölmek istiyorum ama bunları söylemek dile getirmek günah susuyorum ders çalışmaktan sınavdan hocalardan nefret ediyorum vücudum devamlı yorgun kolumu kaldırmak istemiyorum ben tek başıma hiçkimsenin bu kirli insanların olmadığı biryerde yaşamak istiyorum. çevrem ççook kalabalık ama ben o kalabalıkta tek başımayım.iyi geceler.
Bazı belirtiler bende var ama psikoloğa gitmek istesem duygu sömürüsü diyecekler. Bir de en çok gücüme giden, insanların benden güçlü olması :(. Onlar neredeyse hiç ağlamıyorlar ya. Annem çok fazla ve gereksiz ağladığımdan beni azarlıyor. Ve benim bugün doğum günüm. 12 yaşıma girdim. Pasta falan hiç kutlanmadığından, ağlarken bu siteye geldim….