İkinci Trimester: Endişeler ve İpuçları

Bebeğinizin cinsiyetini belirlemenin en kusursuz yolu doğumdan sonrasını beklemektir. Ancak, bu kadar uzun süre beklemek istemiyorsanız, bebeğinizin cinsiyetini, hamileliğinizin 7. haftası gibi erken bir sürede öğrenebilirsiniz. Doktorunuz, bebeğinizin cinsiyetinin erkek veya kız olacağını belirlemek için çeşitli testler ve prosedürler uygulayabilirler.

Çoğu insan bebeğin cinsiyetini hamileliğin ortasında yapılan kontroller sırasında ultrason muayeneleriyle keşfeder. Bu görüntüleme testleri, rahim içindeki bebeğin resimlerini oluşturmak için yüksek frekanslı ses dalgaları kullanır. Elde edilen görüntüler, bebeğin erkek üreme organına mı yoksa kadın üreme organına mı sahip olduğunu gösterebilir. Ancak, bebeğin genital organlarının görülmesine izin verecek bir konumda olması gerektiğini bilmeniz önemlidir. Doktor net bir görüş alamıyorsa, bebeğinizin cinsiyetinin belirlenmesi için bir sonraki muayeneye kadar beklemeniz gerekebilir.

Diğer kişiler bebeğin cinsiyetini öğrenmek için noninvaziv prenatal testleri kullanabilirler. Bu kan testi, annenin karnındaki bebeğin kız ya da erkek olduğunun belirlenmesi için anne kanındaki erkek cinsiyet kromozomunu kontrol eder. Test ayrıca Down sendromu gibi belirli kromozomsal durumların tespit edilmesine yardımcı olabilir.

Başka bir invaziv olmayan seçenek, hücreden bağımsız DNA testidir. Bu test, annenin kanının alınmasıyla bebeğin DNA’sının incelenmesini sağlayan nispeten yeni bir prenatal tarama yöntemidir. DNA, gelişmekte olan bebeğin genetik yapısını yansıtabilir ve kromozomal bozuklukların varlığını kontrol edebilir. Hücresiz DNA testi, gebeliğin 7. haftası kadar erken bir zamanda yapılabilir. Ancak, ABD Gıda ve İlaç Kurumu(ABD Food and Drug Administration) şu anda bu genetik test formunu düzenlememektedir.

Bazı vakalarda, bebeğin cinsiyetini belirlemek ve kromozomal durumları saptamak için koryon villus biyopsisi veya amniyosentez kullanılabilir. Bu prosedürler bebeğin cinsiyetini belirlemek için plasentadan veya amniyotik sıvıdan küçük bir örnek alınmasını gerektirir. Genellikle çok doğru sonuçlar sağlamalarına rağmen, düşük yapma riski ve diğer komplikasyonlar nedeniyle bu testler tavsiye edilmez.

Guaifenesin (Robitussin) ve diğer öksürük şurupları genellikle soğuk algınlığı yaşadığınızda kullanılması güvenli ilaçlardır. Kontrol edilemeyen burun akıntısı için psödoefedrini (Sudafed) orta dozda kullanmak güvenli olacaktır. Tuzlu burun damlaları ve nemlendiriciler de soğuk algınlığı belirtilerinin giderilmesine yardımcı olurlar.

Mide ekşimesi ve kabızlık hamilelik boyunca çok yaygın görülen şikâyetlerdir. Kalsiyum karbonat (Tums, Rolaids) gibi antasitler mide ekşimesi için çok yararlıdır. Bu ilaçlar, beklenmedik bir şekilde mide ekşimesi yaşadığınız zaman kullanmanız için çantanızda, arabanızda veya başucunuzdaki masada bulundurulabilir.

Bu ilaçlar işe yaramazsa, doktorunuzun denetimi altında kabızlık için bisakodil (Dulcolax) fitiller veya lavman kullanabilirsiniz.

Aktif bir yaşam tarzı sürdürüyorsanız ve hamilelikten önce düzenli olarak egzersiz yapıyorsanız, hamilelik sırasında aynı rutine devam edebilirsiniz. Ancak, kalp atış hızınızı dakikada 140 vuruşun altında veya her 15 saniyede 35 atışın altında tutmanız ve kendinizi aşırı yormamanız önemlidir. Ayrıca kayak, buz pateni ve yakın temas gerektiren, yaralanma riskini arttıran bazı aktivitelerden de kaçınmalısınız.

Hamileliğinizin yarısına geldiğinizde, karnınız büyüdüğünden koşarken veya zıplarken rahatsızlık hissedebilirsiniz. Bu yüzden, egzersiz rutininizi hızlı yürüyüş veya düşük etkili diğer aktivitelerle değiştirmek isteyebilirsiniz. Yüzme ve dans, hamilelik sırasında sıklıkla tavsiye edilen güvenli egzersizlerdendir. Yoga ve esneme hareketleri yapmak da size yardımcı olup, sizi rahatlatacaktır.

Diş hijyenin kötü olması, erken doğum ya da hamileliğin 37. haftasından önce gerçekleşen erken doğumlarla ilişkilendirilmiştir. Bu nedenle diş sorunlarının bir an önce ele alınması önemlidir. Uyuşturucu ilaçlar ve kurşundan bir önlük giyilerek çekilen röntgen, hamilelikte güvenli olarak düşünülür.

Gebelikte diş etlerinde az miktarda kanamanın olması normaldir. Ancak, kanama aşırı hâle gelirse doktorunuza başvurmalısınız. Bazı hamile kadınlarda aşırı tükürük üretimi ve tükürme olarak bilinen ptiyalizm gelişir. Ne yazık ki, genellikle doğumdan sonra geçmesine rağmen hamilelik boyunca bu durumun tedavisi yoktur. Bazı kadınlar, taze naneyi emmenin ptiyalizmi rahatlatmasına yardımcı olduğunu belirtiyor.

Genel olarak, doktorlar hamilelik sırasında cilt bakımlarının yapılmasından endişe duymazlar çünkü kimyasallar ciltten emilmezler. Potansiyel toksinler konusunda özellikle endişe duyuyorsanız, hamilelik sırasında saç tedavilerinden uzak durun ve saçlarınızı boyatmak ya da perma yaptırmak için doğumdan sonrasını bekleyin. Amonyak bazlı ürünler yerine kına gibi doğal renklendiricileri denemek isteyebilirsiniz. Saçınızı boyamaya karar verirseniz, bulunduğunuz odanın iyi havalandırılmış olduğundan emin olun.

Doğum kurslarına gitmekle ilgileniyorsanız ikinci trimester kayıt olmak için çok iyi bir zamandır. Çok farklı kurs türleri vardır. Bazı kurslar, sadece doğum sırasında ağrının kontrol edilmesine odaklanırken, diğerleri doğumdan sonraki döneme odaklanır.

Birçok hastanede de doğum eğitimi dersleri verilmektedir. Bu dersler sırasında hemşirelik, anestezi ve pediatri personeliyle tanışabilirsiniz. Bu size hastanenin doğum ve iyileşmeyle ilgili felsefesi hakkında daha fazla bilgi edinme fırsatı verir. Eğitmeniniz doğum sancısı, doğum ve iyileşme sırasında ziyaretçilerle ilgili hastane kurallarını anlatacaktır. Hastanede verilmeyen kurslar, anne sütü ile beslenme veya doğru çocuk bakımının nasıl bulunacağı gibi belirli sorulara daha net şekilde odaklanma eğilimindedir.

Hangi kursa gideceğinizin kararını verirken uygunluk ve kolaylığa odaklanmamalısınız. Aldığınız kursun felsefesini de hesaba katmalısınız. Bu ilk hamileliğiniz ise, ağrının kontrol edilmesi ve doğumun kontrol altına alınması için mevcut olan tüm farklı seçenekleri gözden geçiren bir dersi seçmek isteyebilirsiniz. Öneri almak için doktorunuza, ailenize ve arkadaşlarınıza danışın.

Kaynak: Healthline